"Mәslәhәt" şeiri
MӘSLӘHӘT
Mәslәhәti istәyәnә ver.
Ver ehtiyatla, müәyyәn ölçüylә, hesabla.
O kişinin әqlinә, düşüncәsinә,
әzәlәsinә, gücünә görә.
Susuzluqdan sәhrada
dodağı çatlayanın dәrmanı qәdәr.
Elә çox vermә ki, o toxluq etsin.
Günün birindә mәslәhәtinә
Mәhz sәnin özünü peşiman etsin...
Mәslәhәtin sәnin әqlin, sәnin varın.
Kim bilir necә vә neçә illәrdәn әldә etdiyin iztirabın.
Sonunda әn güclü silahın.
Ehtiyacı olan kәs, mәslәhәt dilәnçin.
Ehtiyacını elә ödә ki,
Heç zaman toxluq etmәsin.
Bir yer qoy ki,
Hәrdәn bir yenә dә
sәn tәrәfә dönüb baxsın,
tanıyıb, salamlaşmağa әl uzatsın...
Para dilәnçiyә ziyadә verilsә,
sәncә nә olar?!
Gәdәdәn bәy olar!
“Әsilzadә”olar, “Şah”olar
Nә bilim daha kim oğlu kim olar….
- Fәrmanla birinci vurulan kim?
- Onu paralandıran şәxs!
- Nәdәn?
- İnsan öz kasıb keçmişin sevmәz!
O keçmişә şahid kәslәr dә sevilmәz!
Para verәn kişi dә
Dilәnçinin keçmiş şahidi…
Düşünürsәn ki, qәddaram?!
Heç tanrıdan mәn qorxmaram?.
Belә insafsız - imansız danışaram
Yaşamasam yazdığımı?!
Gәlin,
Allahın işinә biz qarışmayaq.
Gәdәlәri bәy, sәrçәciklәri qartal etmәyәk!...
Mәslәhәtlәrimizә özümüz әmәl edәk
Hәyatı gözәllәşdirәk...
Gülzar Quliyeva (2005)